Grupy uczestniczące w projekcie historycznym zjawiły się w Morawie w poniedziałek w godzinach wczesnopopołudniowych. Po zapoznaniu się z obiektem i krótkim odpoczynku nadszedł czas na wzajemne poznanie się oraz omówienie wspólnych planów i oczekiwań odnośnie realizowanego projektu. Gra integracyjna, polegająca na wzajemnym malowaniu portretów pozwoliła na pierwszą komunikację i zapoznanie się z imionami uczestników.
Po kolacji przyszedł czas na omówienie programu „Zachować Pamięć” oraz przygotowaniu do wizyty w Miejscu Pamięci. Warsztaty wprowadzały w zagadnienia związane z narodowym socjalizmem, powodami osadzania w obozie oraz kategoriami więźniów stosowanymi przez narodowych socjalistów. Zwracano szczególną uwagę na biografie osób związanych bezpośrednio z obozem, który uczestnicy mieli odwiedzić. Ze względu na to, że wielu więźniów KL Plaszow (w Krakowie) zostało przewiezionych do KL Gross Rosen i jego filii zwrócono szczególną uwagę na ten wątek.
Drugi dzień projektu rozpoczął się od wyjazdu do Rogoźnicy i wizyty w Muzeum Gross Rosen. Po projekcji filmowej uczestnicy udali się wraz z przewodniczkami na teren obozu. Młodzież zapoznała się z historią oraz topografią obozu, przy czym szczególny nacisk położony został głównie na warunki, w jakich zmuszeni byli żyć i pracować więźniowie. Następnie grupa udała się na Zamek Książ, w pobliżu którego zlokalizowana była filia obozu (AL Fürstenstein). Na miejscu zapoznano się z relacją jednego z więźniów i poszukiwano pozostałości zabudowań obozowych. Po powrocie do Morawy poddano się refleksji nad odwiedzanymi miejscami. Odbyło to się w formie warsztatów, w których uczestnicy podzieleni na grupy polsko – niemieckie przygotowali plakaty, na których wspólnie odpowiedzieli na pytania dotyczące wizyty w obozie.
W kolejnym dniu czekał nas wyjazd do sztolni walimskich. Jest to szczególne miejsce, w którym wykorzystywano niewolniczą pracę więźniów, którą wielu z nich przypłaciło życiem. W obiekcie znajduje się galeria szkiców uzyskanych od byłego więźnia pracującego w tych podziemiach. Znajomość tego miejsca przydała się podczas popołudniowego spotkania z Łukaszem Kazkiem – dziennikarzem i youtuberem – autorem filmów o tematyce historycznej. Jest on również osobą, która miała kontakt z wieloma świadkami historii (w tym z autorem wspomnianych grafik). Uczestnicy mogli zapoznać się zarówno z opowieścią o tym w jaki sposób gromadzi się materiały, oraz w jaki sposób można mądrze popularyzować historię. Taka forma rozmowy ze znaną osobą spotkała się z bardzo dużym zainteresowaniem, a możliwość zadawania pytań pozwoliła na rozwianie wszystkich wątpliwości i zachęciła do podjęcia własnych badań historycznych odnoszących się do własnej rodziny, czy najbliższego otoczenia. Spotkanie posłużyło również temu, że uczestnicy mogli się przygotować do samodzielnego stworzenia historycznych podcastów. Wieczorem odbyło się spotkanie ze świadkiem historii – Panią Melittą Sallai, która opowiedziała zarówno o swoim dzieciństwie, jak i o wydarzeniach, które rozgrywały się wówczas na arenie międzynarodowej.
W czwartek cały dzień poświęcono na przygotowanie własnych podcastów historycznych. Poprzedziło je wprowadzenie mające na celu omówienie zasad dotyczących gromadzenia i weryfikowania źródeł historycznych. Następnie uczestnicy dokonali wyboru tematów związanych z programem spotkania i przystąpili do pracy w grupach polsko – niemieckich opracowując plan podcastów. Z krótką przerwą na aktywność fizyczną przystąpiono do przygotowywania filmów i podcastów. Tematy wybrane przez uczestników to m.in: KL Gross Rosen, AL Riese, Morawa do 1945 r., Morawa po 1945 r., prowokacja gliwicka (zainspirowana opowieścią Melitty Sallei o przebiegu wydarzeń i jej propagandowym przedstawieniu). Wieczorem odbyło się wspólne ognisko połączone z pieczeniem kiełbasy, a po nim dyskoteka.
W piątek uczestnicy mogli zaprezentować swoje dokonania. Wysłuchaliśmy wspólnie wszystkich podcastów i obejrzeliśmy film stworzony przez uczestników. Wszystkie materiały przygotowane zostały w obu językach, a każdy z uczestników brał udział w ich tworzeniu. Jedni użyczyli głosu, a inni pomagali w gromadzeniu, weryfikowaniu i tłumaczeniu materiałów źródłowych. Ostatni dzień to także czas na podsumowanie i ocenę projektu i poszczególnych jego punktów. Uczestnicy otrzymali narzędzia służące do anonimowej wypowiedzi i dokonali oceny spotkania. Oceny były jednoznacznie bardzo pozytywne.
